بررسی تأثیر ملاتونین بر افسردگی ناشی از دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین در موش صحرائی

زمینه و هدف: اختلال در عملکرد سیستم آمینرژیک مرکزی منجر به بروز عارضه افسردگی در بیماری دیابت می گردد. با توجه به تأثیرگذاری محدود داروهای ضدافسردگی حاضر، بررسی گزینه های درمانی جدید با ویژگی تعدیل کنندگی سیستم آمینرژیک مرکزی ضروری بنظر می رسد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات احتمالی ضد افسردگی ملاتونین در موش های صحرائی دیابتی بود.روش کار: در این مطالعه که از نوع تجربی بود از 40 رأس موش صحرائی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±200 گرم استفاده شد. حیوانات به چهار گروه ده تائی: شاهد، ملاتونین، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ی ملاتونین تقسیم شدند. القاء دیابت با تزریق داخل صفاقی (i.p.) mg/kg50 استرپتوزوتوسین انجام گرفت. ملاتونین (mg/kg/day i.p. 10)، 72 ساعت پس از القاء دیابت، بمدت 5 هفته تزریق گردید. در پایان دوره تیمار جهت بررسی میزان افسردگی و مکانیسم احتمالی بروز آن، آزمون های شنای اجباری پیراسته و آزمون جعبه باز انجام شد. در آزمون شنا مدت زمان حرکات صعودی، شنا و بی تحرکی و در آزمون جعبه باز تعداد واحدهای حرکتی حیوان محاسبه گردید. تحلیل داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن آزمون توکی hsd با استفاده از نرم افزار spss نسخه 15 انجام گرفت.یافته ها: ابتلا به دیابت منجر به افزایش معنی دار (05/0p<) مدت زمان بی تحرکی و حرکت صعودی طی آزمون شنا (بترتیب بعنوان شاخص های افسردگی و فعالیت سیستم نور آدرنرژیک) در مقایسه با حیوانات شاهد گردید. مدت زمان شنا (شاخص فعالیت سیستم سروتونرژیک) و میزان فعالیت حرکتی (شاخص فعالیت سیستم دوپامینرژیک) در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (05/0p <) کاهش یافت. تزریق روزانه ملاتونین به حیوانات دیابتی، شاخص های رفتاری مذکور را بطور معنی دار (05/0p <) در مقایسه با حیوانات گروه دیابتی تعدیل نمود. ملاتونین میزان فعالیت حرکتی حیوانات غیردیابتی را بطور معنی دار (05/0p <) در مقایسه با حیوانات گروه شاهد کاهش داد، در حالی که تأثیر معنی داری بر شاخص های زمانی حرکات صعودی و شنا و بی تحرکی در حیوانات غیردیابتی دریافت کننده این هورمون نداشت.نتیجه گیری: ملاتونین با تعدیل فعالیت سیستم آمینرژیک مرکزی از تشدید افسردگی در بیماری دیابت جلوگیری می کند.